Józef Piłsudski to jeden z popularniejszych polskich działaczy niepodległościowych, dowódców polskiego wojska, a zarazem wzięty polityk i naczelnik polskiego państwa na przełomie dwóch pierwszych dekad ubiegłego wieku. Oprócz tego piastował on także funkcję wodza polskiej armii i marszałka rzeczpospolitej. Dwukrotnie także był premierem kraju, a przede wszystkim odpowiedzialny jest za stworzenie rządów sanacyjnych w formującej się na nowo rzeczpospolitej. W młodości aktywni zajmował się działalnością konspiracyjną, gdzie już zasłynął jako bardzo twardy, stanowczy, zdecydowany i jednocześnie światły młodzieniec. Dla polaków w wyzwolonej i niepodległej Polsce był on symbolem oraz ikoną, nic więc dziwnego, że cały czas mógł liczyć na ogromne społeczne poparcie i pomoc w czasie zamachu stanu, który miał miejsce 1926. Sam był jednak postacią kontrowersyjną i nie zawsze w sposób pozytywny wypowiadał się o swoich rodakach, nie szczędząc im bolesnej prawdy, którą lubił okraszać mocnymi stwierdzeniami nie bojąc się wulgaryzmów. Był on także przeciwnikiem łączenia wiary z polityką.
Piłsudski na świat przychodzi w Litwińskim Zułowie na początku grudnia w roku 1867 w rodzinie o bardzo silnych patriotycznych tradycjach. Jego ojciec w czasie powstania w roku 1863 był komisarzem w rządzie narodowym, matka natomiast pochodziła z jednego ze znanych polskich rodów szlacheckich. Po stłumieni powstania młode małżeństwo zmienia miejsce zamieszkania, a ojciec Piłsudskiego otrzymuje dosyć duży, jednocześnie jednak zaniedbany majątek ziemski. Stawia on na uprzemysłowienie bardzo mocno wcielając się w rolę nowego właściciela. Grunt i majątek poddany zostaje modernizacji, sprowadza on specjalistów, także tych zza granicy. Tutaj też wychowuje się Józef Piłsudski, który był czwartym w kolejności dzieckiem. Wychowywany był, podobnie jak jego rodzeństwo w duchu głębokiego patriotyzmu, przy jednoczesnej dbałości o dokładne wykształcenie. Nauki pobierał u dwóch nauczycieli, którzy specjalnie sprowadzeni zostali na dwór Piłsudskich. W roku 1875 sytuacja majątkowa Józefa, a przede wszystkim jego rodziców drastycznie się zmienia, pożar trawi bowiem cały dobytek, a rodzina zmuszona jest do przenosin, zatrzymuje się w końcu w Wilnie, tutaj tez w roku 1877 Piłsudski rozpoczyna naukę w jednym z lokalnych gimnazjów, gdzie poddawany był intensywnej rusyfikacji, szybko jednak samodzielnie zajął się sprowadzaniem polskich książek z warszawy i edukacją na własną rękę co powodowało, że nierzadko wpadał w rozliczne kłopoty, podobnie jak jego bracia oraz towarzysze.
1887 to moment dużej zmiany w życiu Piłsudskiego – zostaje on bowiem aresztowany pod jednym z najpoważniejszych zarzutów, a mianowicie uczestniczenia w spisku na carskie życie. Piłsudski pomagał zamachowcom jednak w sposób całkowicie nieświadomy, był on bowiem przewodnikiem po Wilnie jednego z nich, który starał się zdobyć truciznę potrzebną do zabicia cara. W końcu został on potraktowany jako świadek w procesie spiskowców to i tak skazano go w końcu na pięć lat zesłania w głąb Rosji. W czasie drogi do obozu w mroźnej części Rosji znalazł się w więzieniu, gdzie wybuchł bunt. Mimo że nie brał w nim udziału otrzymał karę dodatkowego pół roku pozbawienia wolności. Do miejsca odsiedzenia swojego wyroku dociera w roku 1887 i przebywa tam do 1890, później zostanie przeniesiony w inno miejsce, gdzie warunki bytowe znajdowały się na gorszym poziomie.
Jak dobrze wiadomo, po zakończeniu drugiej wojny światowej Piłsudski sprawował funkcję naczelnika państwa polskiego, które odzyskało swoją niepodległość po ponad stu dwudziestu latach zaborów. Rok później po jego mianowaniu miejsce miały wyboru do sejmu i zwycięski w nich Związek Ludowo-Narodowy nie był w stanie obalić rządu obecnego, a tym bardziej odsunąć od realnej władzy Piłsudskiego. W tym samym roku na kolejnym posiedzeniu rządu zakończony został okres tymczasowego piastowania urzędu naczelnika, sejm przyznaje więc Piłsudskiemu pełnię praw związanych z tym właśnie urzędem i wydaje z tego też powodu odpowiednią uchwałę, która otrzymuje miano małej konstytucji. Jako naczelnik państwa Piłsudski skupia w swoich rękach władzę wykonawczą, oprócz tego posiada jednak także realny wpływ na działanie władzy ustawodawczej oraz sądowniczej, jest on bowiem popierany przez większość społeczeństwa i traktowany przez ludzi jako żywa legenda i jeden z najważniejszych symboli odrodzonej polski. Oprócz tego nie posiada on większych wrogów politycznych, wszystkich z nich bowiem od razu skutecznie likwidował (do dzisiaj nie wyjaśnione zostają pogłoski mówiące o istnienie na terenie polski okresu międzywojennego obozów dla przeciwników politycznych Piłsudskiego).
Piłsudski w końcu postanawia odejść od polityki, po kilku latach jednak zauważa, że sytuacja w kraju coraz bardziej pogarsza się, kolejne rządy upadają i nie widać szansy na ustabilizowanie polityki. Z tego też powodu w roku 1925 Piłsudski postanawia, że powróci do czynnego życia politycznego. Jego powrót kończy się tak zwanym przewrotem majowym, który miejsce miał w maju roku 1926 wraz z pomocą cały czas oddanych mu towarzyszy oraz wojskowych. Pod koniec tego samego miesiąca zostaje on wybrany prezydentem rzeczpospolitej polskiej, jednak godności tej nie przyjmuje, argumentuje to bowiem faktem zbyt ograniczonych kompetencji prezydenta, które ustanowiła konstytucja marcowa. W drugim głosowaniu wybrany zostaje protegowany przez Piłsudskiego Mościcki.
W czasie okresu pomiędzy dwoma wojnami światowymi wokół osoby pierwszego z polskich marszałków powstała swojego rodzaju legenda, a on sam obdarzany był kultem przez społeczeństwo. Przypisywano mu przede wszystkim cechy dowódcy genialnego, stratega i polityka, który był genialny, a przede wszystkim człowieka, która posiada wizję rozwoju polski. Dzięki temu właśnie kultowi mógł on liczyć na ciągłą wierność swoich towarzyszy oraz społeczeństwa, umożliwiło mu to między innymi przeprowadzenie przewrotu majowego w roku 1926. Przez cały czas swojej kariery, zaczynając od działalności w PPS, a następnie podczas walk w legionach, otaczał się osobami, które oddawały mu się całkowicie i bezkrytycznie podchodziły do jego decyzji oraz do jego osoby. Z tego też środowiska wywodziła się grupa polityków, którzy przejęli władzę w drugiej rzeczpospolitej i znajdowali się pod ciągłą protekcją samego Piłsudskiego.
Piłsudski to postać, która posiada liczne i niepodważalne zasługi dla polskiej niepodległości, jednocześnie jednak z jego osobą wiążą się liczne kontrowersje. Między innymi oskarżano go o szpiegostwo i współpracę z Niemcami, a w okresie jego rządów zaniedbywanie spraw zachodniej części polskich ziem. Oprócz tego bardzo przedmiotowo podchodził on do sprawy wiary, zmieniając wyznanie na protestanckie i ponownie powracając do katolicyzmu po to, aby móc ponownie wziąć ślub. Jak wiadomo także wypowiadał się bardzo stanowczo i ostro o otaczających go ludziach, swych wrogach i ogólnie o polakach, nie żałując im wulgaryzmów.