Fryderyk Chopin urodził się w żelazowej Woli w roku 1810 – nikt nie przypuszczał, że stanie się on jednym z największych kompozytorów w historii wieku dziewiętnastego, polski, europy oraz świata. Oprócz tego, że komponował arcydzieła muzyki to także był ogromnie utalentowanym i niedoścignionym pianistom. Pierwsze umiejętności muzyczne rozwijał już w wieku zaledwie dwóch lat, kiedy wiadome stało się, że posiada ponadprzeciętny słuch i wyczucie rytmu. W wieku zaledwie czterech lat rozpoczęła się jego nauka gry na fortepianie, a trzy lata później znane były pierwsze z jego kompozycji i prostych utworów. Tworzył on naprawdę ciekawą i oryginalną muzykę, różnorodną gatunkowo, bardzo często czerpał także z twórczości ludowej co było jedną z jego charakterystycznych cech. Do dzisiaj uznawany jest za legendę muzyki, a konkursy fortepianowy jego imienia jest najbardziej prestiżowym na całym świecie, w którym udział biorą rzesze profesjonalnych muzyków. Utwory Chopina z całą pewnością wywarły wpływ na późniejsze kształtowanie się i rozwój muzyki na starym kontynencie, kompozytorzy, którzy tworzyli po nim nie raz sięgali do jego dorobku.
Jak podaje legenda związana z narodzinami Chopina w czasie porodu jego ojciec miał grać na skrzypcach. Jak wiadomo Chopin przychodzi na świat w żelazowej woli w roku 1810, w tym samym jednak roku jego rodzina, wraz z nim oczywiście, przenosi się do Warszawy – a dokładniej mówiąc do pałacu saskiego. Chopin bardzo wcześnie rozpoczyna swoją przygodę z muzyką, posiadając zaledwie cztery lata zapoznawał się z podstawami gry na fortepianie – na początku jego nauczycielką byłą matka. W wieku sześciu lat zaczyna brać lekcje u profesjonalnego nauczyciela, który zauważa jego ponadprzeciętny talent. Metody nauki były dosyć niekonwencjonalne jak na tamte czasy i to właśnie dzięki nim u Chopina ukształtowało się zamiłowanie do dawnych kompozytorów, była to jedna z cech, która później odróżniała go od innych kompozytorów romantycznych. Oprócz tego nauczyciel nie wymagał od niego podręcznikowego palcowania, chłopiec mógł uderzać klawisze tymi palcami, którymi było mu wygodniej. Przed ukończeniem siedmiu lat Chopin posiadał na swoim koncie kilka małych kompozycji, między innymi polonezów. Pierwszy wydany drukiem utwór młodego kompozytora został wydany kiedy ten miał zaledwie siedem lat, jego kariera rozwijała się więc w tempie błyskawicznym. Pierwszy publiczny koncert małego geniusza ma miejsce rok później i gromadzi on rzesze słuchaczy, którzy bardzo pochlebnie wypowiadali się o jego umiejętnościach oraz stylu gry, który wydawał się dojrzały pomimo faktu, że miał on zaledwie osiem lat.
Chopin w latach swojego dzieciństwa, a następnie potem jako nastolatek był swojego rodzaju sensacją, traktowany jako młody geniusz muzyki i wykorzystywany podczas wszystkich możliwych uroczystości oraz prezentowany oficjelom zagranicznym. Od początku lat trzydziestych zaczyna się okres kiedy Chopin rozpoczyna niezależną i własną karierę kompozytorską. Pierwszy samodzielny sukces odnosi w Wiedniu, kiedy po zakończeniu studiów udaje się tam wraz z kolegami na wycieczkę i bardzo szybko trafia do grona muzyków. W roku 1830, kiedy ma dwadzieścia lat, Polskę opuszcza na stałe, udając się najpierw do Drezna, potem do Wiednia, Monachium i w końcu zatrzymuje się w Paryżu.
Rok 1832 jest bardzo ważny dla Chopina, wtedy bowiem daje pierwszy ze swoich publicznych koncertów, których łącznie jest dziewiętnaście (w okresie osiemnastu lat pobytu we Francji). Ten moment umownie uważa się za rozpoczęcie dojrzałej twórczości Chopina. Od połowy lat trzydziestych wieku dziewiętnastego porzuca karierę wirtuoza i skupia się na komponowaniu. Zaczyna także żyć życiem polskich emigrantów i utrzymuje ścisłe kontakty z większością polskich intelektualistów, między innymi z Norwidem oraz Mickiewiczem. Rok 1836 jest ważny dla młodzieńca, gdyż zaręcza się z Marią Wodzińską, która podobnie jak on posiadała uzdolnienia muzyczne, a oprócz tego także malarskie. Rodzina jednak uważała, że Chopin jest nieodpowiednim kandydatem na męża, z powodu swojej chorowitości – w tym samym jeszcze roku poważanie choruje na gruźlicę. Chopin jednak już w następnym roku poznaje starszą o sześć lat George Sand i wiąże się z nią. Z czasem okazuje się jednak, że od dłuższego czasu są parą jedynie w plotkach. Od roku 1839 fryderyk ponownie zaczyna poważnie chorować, dziennie wypluwa naprawdę duże ilości krwi. Nękany cały czas chorobą Chopin dożywa 1849 i umiera w Paryżu. Żył więc zaledwie trzydzieści dziewięć lat, pozostawia po sobie jednak wspaniały dorobek oraz opinię wirtuoza i legendy muzyki ówczesnych czasów na światową skalę. Jego pogrzeb był bardzo ważnym wydarzeniem w życiu Paryża i zgromadził ogromną liczbę ludzi.
Twórczość Chopina jest bardzo bogatą, wśród jego kompozycji znaleźć będziemy mogli szeroką gamę gatunków muzycznych, które były popularne w okresie jego działalności oraz także te, w których gustowali wcześniejsi mistrzowie. Tworzył on między innymi polonezy, szczególnie w pierwszym okresie twórczości. Kiedy był dojrzały także napisał kilka z nich, te były już jednak całkowicie inne, o wiele bardziej dramatyczne i posiadające rozbudowaną strukturę. Chopin gustował także w motywach ludowych i często z nich czerpał, nic też dziwnego, że na swoim koncie posiada ponad pięćdziesiąt mazurków nawiązujących przede wszystkim do kultury i muzyki mazowieckiej. Oprócz tego pisał także nokturny, scherzy, ballady, etiudy, preludia i wiele, wiele innych tym właśnie podobnych.
Chopin uważany jest za największego polskiego kompozytora, a jego rola na rozwój muzyki także jest bardzo znacząca, nawiązywali do niego prawie wszyscy kompozytorzy polscy późniejszego pokolenia. Znaczenie jego twórczości wykraczało jednak poza sam kunszt muzyczny i wiązało się z patriotycznością polaków, którzy pozostali z powodu rozbiorów bez własnego, suwerennego państwa. Nie tylko w Polsce cieszy się on tak dużym uznaniem, ale także w całej europie jak i na świecie. Twórczość Chopina wywierała wpływ między innymi na Wagnera, Liszta, czy też Schumanna. Przede wszystkim Chopin był jednak pierwszym z wybitnych twórców tak zwanych narodowych szkół, które wykształciły się w czasie romantyzmu i w okresie muzyki romantycznej. Oryginalny sposób wykorzystywania folkloru ludowego danego kraju spodobał się przedstawicielom także innych narodowości, którzy podążali śladami Szopena. Chopin był dużym wzorem także dla muzyków francuskich, tam bowiem spędził jakby nie było dużą część swojego życia.
Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny imienia Fryderyka Chopina jest chyba jedną z najważniejszych i najbardziej elitarnych imprez muzycznych tego rodzaju. Odbywa się on w warszawie nieprzerwanie od roku 1927 i jest najstarszym na świecie. Co rok konkurs ten gromadzi setki profesjonalnych i najlepszych muzyków i pianistów z całego świata, którzy rywalizują pomiędzy sobą o tytuł najlepszego – ważna jest odpowiednia interpretacja utworów Chopina nadanie im nowego stylu oraz wyrazu, a nie wierne kopiowanie dawnych dzieł.