Maria Skłodowska-Curie to jedna z bardziej popularnych polskich uczonych, która posiadała duży wkład w rozwój fizyki i przede wszystkim chemii. Urodziła się w listopadzie roku 1867 w Warszawie, umiera jednak już we Francji, zresztą tam spędziła większość swojego życia i tam rozwijała swoją karierę naukową. Na konto jej największych zasług i dokonań z całą pewnością można zapisać opracowanie teorii promieniotwórczości, odkrycie praktycznych metod rozdzielania promieniotwórczych izotopów i przede wszystkim odkrycie całkowicie nowych pierwiastków, radu i polonu. Warto także nadmienić, że właśnie pod jej czujnym okiem prowadzone były pierwsze z badań, które miały znaleźć zastosowanie promieniotwórczości w leczeniu raka. Nagrodę nobla Maria Skłodowska-Curie zdobywała dwukrotnie, pierwszy raz razem z swym mężem z dziedziny fizyki, drugi raz już samodzielnie właśnie za odkrycie i wydzielenie nowych pierwiastków. Jest ona jedyną kobietą, która dwukrotnie zdobyła nobla i jedyną osobą, której udało się dokonać tego w dwóch różnych dziedzinach. Dzieci oraz wnuki Skłodowskiej-Curie to także wzięci naukowcy posiadający wysoką renomę.
Maria Skłodowska-Curie przyszła na świat jako piąte dziecko w jednej z popularnej nauczycielskich rodzin, która wywodziła się od drobnej szlachty. Jej rodzina posiadała prawo do posługiwania się herbem Dołęga. Ojciec uczył matematyki oraz fizyki, jednocześnie piastując stanowisko dyrektora w dwóch warszawskich męskich gimnazjach i prowadził stancję dla chłopców. Matka zaś była dyrektorką w jednej z najbardziej prestiżowych warszawskich pensji dla dziewcząt z zamożnych domów. Matka Skłodowskiej umiera jednak bardzo wcześnie, kiedy przyszła badaczka posiada zaledwie jedenaście lat. W czasie tym rozpoczyna ona także naukę w pensji dla dziewcząt, która prowadzona była przez jej matkę zanim ta umarła. Edukację na pensji kończy w roku 1883, następne kilka miesięcy spędza beztrosko na wsi u rodziny ojca, po czym wraca do warszawy gdzie zajmuje się udzielaniem korepetycji. W tym czasie zawiera umowę ze swoją starszą siostrą, której obiecała udzielać wsparcia finansowego na studiach w Paryżu oczekując tego samego w zamian w przyszłości. W związku z tym została guwernantką najpierw w jednej z prawniczych rodzin w Krakowie, a następnie pracowała u rodziny ziemiańskiej, także krewnych ojca, gdzie przebywała przez okres dwóch lat. W trakcie pracy u tejże rodziny zachowała się w Kazimierzu Żórawskim, z resztą ze wzajemnością, który jak się później okaże będzie wybitnym matematykiem. Jego rodzice jednak stanowczo odrzucili pomysł ślubu z ubogą krewną, a oprócz tego straciła pracę. Na wyjazd do Francji decyduje się jednak dopiero w roku 1891, cały wcześniejszy okres żywiła bowiem nadzieję, że dojdzie do jej ślubu z Kazimierzem.
W Paryżu Maria Skłodowska jako pierwsza w historii kobieta zdaje egzaminy wstępne na wydział fizyki oraz chemii na Sorbonie. W dzień studiowała, wieczorami natomiast zajmowała się pracom korepetytorki z biedą zarabiając na swoje utrzymanie. W roku 1893 udaje się jej uzyskać licencjat z fizyki i od tego momentu rozpoczęła pracę laborantki w przemysłowym laboratorium jednych z paryskich zakładów. W tym czasie dalej studiowała na Sorbonie i uzyskała drugi licencjat, tym razem jednak z matematyki. Posiadała więc szeroką, rozległą i ugruntowaną wiedzę, przede wszystkim jednak cechował ją ogromny talent oraz wrodzona dociekliwość.
W tym samym roku kiedy Maria Skłodowska otrzymała licencjat z matematyki poznała także swojego przyszłego męża, który w czasie tym pracował jako doktorant w jednym z laboratoriów. Po zrobieniu doktoratu przez Piotra Curie Maria wychodzi za niego za mąż w roku 1895. Mąż Skłodowskiej zarekomendował ją swojemu przełożonemu, który składa jej propozycję podjęcia studiów doktoranckich pod jego opieką. Zaproponował jej pozornie mało atrakcyjny i jednocześnie pracochłonny temat do zbadania, a mianowicie dlaczego radioaktywność niektórych z rodzajów rud uranowych jest wyższa niż wynikałoby to z udziału samego uranu w czystej formie. Maria Skłodowska z pomocą innego młodego chemika rozpoczęła żmudną pracę rozdzielania rud uranowych na pojedyncze związki chemiczne i poszukiwania związku, który ma wpływ na tak podwyższoną radioaktywność. Do zespołu z czasem dołącza także Piotr Curie. Badania te po około czterech latach doprowadzają do przełomowego odkrycia polonu, a następnie o wiele bardziej radioaktywnego radu. Oprócz tego Skłodowskiej udało się na podstawie badań wyjaśnić przyczyny zjawiska radioaktywności, które miałoby być efektem rozpadu jąder atomów. W roku 1903 jako pierwsza z kobiet otrzymuje tytuł doktora fizyki, w tym roku też przyznana zostaje jej pierwsza nagroda nobla.
W momencie kiedy państwo Curie otrzymali nagrodę nobla stali się bardzo sławni. Władze Sorbony przyznały Piotrowi tytuł i stanowisko profesora oraz zezwoliły na założenie własnego oraz niezależnego laboratorium, Maria została w nim kierownikiem badań. W czasie tym rodzą się także dwie córki państwa Curie, a mianowicie Eve oraz Irene. Niestety, w roku 1906 Piotr umiera przejechany przez zaprzężony w konie ciężarowy powóz. Maria Skłodowska-Curie straciła nie tylko towarzysza swojego życia, ale jednego z najlepszych współpracowników. W maju tego samego roku rada wydziałowa postanawia, że kadra stworzona przez zmarłego Curie zostanie utrzymana i to Marii przypadła pełna władza nad laboratorium, co umożliwiło jej wyjście z cienia swojego męża, a oprócz tego stała się pierwszą kobietą w Sorbonie z tytułem profesora.
W momencie kiedy samodzielna kariera naukowa Marii Skłodowskiej-Curie zaczynała wskakiwać na odpowiednie tory ujawniony został jej romans z jednym z francuskich fizyków, który miał trwać na przełomie roku 1910 oraz 1911. Langevin, gdyż tak nazywał się kochanek Skłodowskiej, był żonaty i porzucił dla Marii swoją rodzinę. Curie w oczach prasy, zwłaszcza brukowców, przedstawiana byłą jako osoba odpowiedzialna za rozbicie rodziny, na jej niekorzyść przemawiał fakt, że była starsza od nowego partnera, a oprócz tego byłą cudzoziemką. Na domiar złego Polska nie kojarzyła się w tamtych czasach pozytywnie większości mieszkańców Francji, Skłodowską posądzano o to, że posiada żydowskie korzenie, a osoby z tego kręgu etnicznego we Francji na początku dwudziestego wieku kojarzyły się dosyć negatywnie. Wszystko to mogło się odbić dosyć negatywnie na jej karierze, po kilku tygodniach cała burza w prasie i wśród opinii publicznej ucichła i nie zaważyło to na dalszej karierze Skłodowskiej.
Po zakończeniu wojny Maria Skłodowska-Curie dalej szefowała paryskiemu zespołowi zajmującemu się badaniami nad radem i jednocześnie jeździ łapo świecie, gdzie pomagała przez swoją fundację zakładać instytuty leczenia chorób związanych z nowotworami. Jeden z pierwszych takowych instytutów powstał w roku 1932 w Warszawie. Maria Skłodowska-Curie umiera jednak wkrótce po tym, bowiem w roku 1934, w jednej z alpejskich klinik. Przyczyną zgonu byłą białaczka, która spowodowana była najprawdopodobniej przez ogromne ilości promieniowania pochłonięte przez organizm podczas kolejnych lat badań.