Witkacy, czy też dokładniej mówiąc Stanisław Ignacy Witkiewicz był jednym z polskich pisarzy, który posiadał jednak o wiele szersze uzdolnienia. Oprócz pisarstwa zajmował się malowaniem, filozofią, sztuką teatralną oraz fotografią, która w latach jego życia dopiero się rozwijała. Urodził się w roku 1885 w warszawie kiedy cały świat ogarnięty był przez zimę. Jego ojciec także był równie uzdolnionym człowiekiem, doskonale łączył wiedzę humanistyczną z technicznymi umiejętnościami. Matka natomiast oprócz tego, że była ostoją całego domu to dodatkowo była jedną z bardziej popularnych nauczycielek muzyki w mieście. Poprzez pierwsze lata swojego życia Witkacy nie opuszczał warszawy i mieszkał razem z rodzicami w kamienicy, która dzisiaj już nie istnieje, została zniszczona w czasie drugiej wojny światowej. W pewnym momencie w chorobę zapada ojciec Witkacego i cała rodzina przenosi się do zakopanego, gdzie znajduje się nowo otwarte i cieszące się bardzo dużą popularnością uzdrowisko, zyskujące sobie nawet międzynarodową popularność.
Po zakończeniu swojej przygody z krakowską uczelnią Stanisław Ignacy bardzo dużo czasu spędzał w zakopanym skupiając się przede wszystkim na malowaniu oraz pisaniu. Bardzo często jednak podróżował do Chorwacji gdzie z powodu kolejnego pogorszenia stanu zdrowia przenosi się jego ojciec. W czasie kiedy samobójstwo popełnia jego narzeczona, kilka lat późnie, ucieka on ze znanych mu miejsc, gdyż obwinia się o odebranie sobie życia przez narzeczoną właśnie. Udaje się on do Nowej Gwinei na wyprawę naukową wraz z swoim przyjacielem. Witkacy uczestniczyć miał w niej jako fotograf, który zajmuje się dokumentacją wszystkich kolejnych etapów podróży. Wyjeżdża on do Londynu gdzie podróż ma się rozpocząć, a następnie wypływa do Australii i nowej gwinei, gdzie na Cejlonie zaliczają dodatkowo kilkudniowy postój. Sama podróż dla Witkacego była bardzo interesującą gdyż dawała mu możliwość obcowania z obcą przyrodą oraz kulturą, jednak nie wpłynęła na poprawę jego stanów depresyjnych, które wywołane zostały przez tragiczne wydarzenia. W końcu podejmuje on decyzję o powrocie do europy i odłączeniu się od wyprawy. W tym samym czasie na starym kontynencie rozpoczynają się walki związane z pierwszą wojną światową. Wydarzenia kolejnych lat to niejako przestój w życiu Witkacego, nie wiele wiemy z tego okresu o nim samym, nigdy bowiem nie pisał o sobie w czasie pierwszej wonny światowej. Wiadomo jest jednak, że na początku był studentem szkoły oficerskiej, skierowany został z niej na front i uczestniczył w walkach na terenie dzisiejszej Białorusi.
Czysta forma jest bardzo charakterystyczną konwencją artystyczną, za której stworzenie odpowiadać będzie nie kto inny, a sam Witkacy, czy też Stanisław Ignacy Witkiewicz. Czysta forma przez niego stworzona wiązała będzie się jednocześnie z przekonaniami fizycznymi, którego go cechowały. Podstawową rolą sztuki, religii i filozofii według pisarza jest wywołanie u odbiorców uczuć metalicznych, czyli poczucia, że wobec reszty świata jesteśmy tak naprawdę odrębni, naszej istnienie jest wyjątkowe i umiemy skontaktować się bezpośrednio z tajemnicami nas otaczającymi. Według niego uczucie metafizyczności będzie warunkowało i nadawało sens naszemu życiu oraz egzystencji, w czasie których będzie najważniejszych i najgłębszym z możliwych przeżyć. Oprócz tego Witkacy uważał także, że w dawniejszym okresie sztuka oddziaływała na człowieka o wiele prościej i w bardziej bezpośrednie sposoby, natomiast w wieku dwudziestym człowiek zaczął zatracać zdolność pojmowania i odczuwania uczuć głębszych. Czysta forma zakładała między innymi konieczność zerwania z innymi nurtami takimi jak realizm oraz naturalizm. Dzieło, które powstawało na zasadach czystej formy powinno być nacechowane przede wszystkim przypadkowością tematyki oraz odrzuceniem logicznego następstwa jeśli chodzi o poszczególne sceny. Jednocześnie cechy charakterystyczne w tym przypadku to deformacja, brak chronologii, odrzucenie praw etycznych, psychologicznych i tak dalej.
Los rzucał Witkacego po różnych rejonach świata. W momencie kiedy znalazł się w Rosji zaczął malować portrety w celu przerobienia małego grosza. Stworzył właśnie wtedy i spisał podstawy swoich charakterystycznych w późniejszym czasie teorii artystycznych, które wydane były zaraz po jego powrocie pod tytułem „Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienie”. Rozpoczyna się w końcu okres pisania Witkiewicza, kiedy pojawiają się pierwsze z jego dramatycznych utworów, które już kilka lat później doczekują się swoich teatralnych premier, jak widać musiał on więc zostać doceniony przez szersze grono artystów i to w miarę szybko.
Twórczość Witkacego to ciągłe przeplatanie się malarstwa z pisarstwem, pisanie o malarstwie, malowanie pisarstwa i tak dalej. W końcu wydaje dzieło, jedno z swoich większych, które zawiera filozoficzną wręcz teorię mówiąca o czystej formie. Ta estetyczna teoria ma wpływ na determinacji późniejszych elementów twórczości malarskiej oaz teatralnej Witkacego. Chociaż sama w sobie stanowił najlepsze przedstawienie tego co wówczas działo się w sztukach plastycznych to pozostawała właśnie niepojętą i często budziła różnego rodzaju nieporozumienia. Teoria czystej formy jest obecnie wykorzystywana w malarstwie, teatrze i wielu innych dziedzinach sztuki. Część twórczości Witkacego powstawała pod wpływem narkotyków, gdyż Witkiewicz przez całe swoje życie z nimi eksperymentował starając się tworzyć i pisać właśnie pod ich wpływem. Wszystkie portrety powstałe w ten sposób są bardzo chętnie kupowane przez kolekcjonerów, bowiem są oryginalnymi i świadczyć będą o ogromnym wręcz talencie Witkiewicza. Sam Witkacy ubolewał za czasów życia, że to jego standardowe portrety cieszą się większą popularnością, z drugiej jednak strony to właśnie dzięki nim zapewnił sobie bardzo dobre i pewne źródło utrzymania.
Prace Witkacego do lat siedemdziesiątych, czy też okresu kiedy rok 1985 nie został ustanowiony jego rokiem nie budziły większego zainteresowania, zarówno jeśli chodzi o obrazy jak i dzieła pisarskie. Z czasem większego szumu w mediach na jego temat stał się on wręcz modnym i bardzo czytywanym. Jeśli chodzi o jego obrazy natomiast, to kilkaset dzieł trafiło do słupska, do muzeum środkowego Pomorza, powodu braku zainteresowań większych muzeów zbiorami tego właśnie pisarza, który tak naprawdę chyba cały czas jest jeszcze niedocenionym i tak naprawdę nie mówi się o jego wielkim geniuszu oraz wszechstronności.
Witkiewicz borykał się z pewnymi problemami jeśli chodzi o inscenizację jego sztuk teatralnych, jednak cały czas nie rezygnował on z ich pisania. Wszystko zaczęło się zmieniać w okolicach lat siedemdziesiątych wieku dwudziestego kiedy wystawieni zostali między innymi szewcy, którzy spotkali się z bardzo pozytywną opinią zarówno publiczności jak i krytyków. Witkacy oprócz tego był także jednym z bardziej utalentowanych pisarzy, uważanych za jednego z lepszych w naszym kraju. Udało mu się stworzyć wiele dzieł, jednak tak naprawdę żadne z nich nie uzyskało piorunującej popularności.