Polska to przede wszystkim ludzie, którzy tworzą cały naród oraz jednocześnie państwo. Wśród rzeszy ludzi znaleźć można poszczególne jednostki, które wyróżniają się na różnych polach i które dzięki swoim umiejętnościom oraz talentowi zdobyły sławę w całym kraju jak i rozsławiły Polskę w świecie. Od początki historii naszego kraju żyło i tworzyło wiele wybitnych osób, zarówno duchownych, polityków, władców, artystów, pisarzy i wielu, wielu innych tym właśnie podobnych. Jednostki wybitne są pomiędzy nami także dzisiaj, a te, które już niestety nie żyją przechodzą do legendy i są bardzo często wspominane. Najważniejsze jest to, że każdy z nich obojętnie czy w kraju, czy też poza jego granicami, zawsze pamiętał o swoim pochodzeniu, nie wstydził się swej narodowości oraz był dumny z tego, że dzięki swojej pracy może sprawić, że polska będzie poważana i doceniana w szerokim świecie – co jest do dnia dzisiejszego dużym kompleksem większości przedstawicieli naszego społeczeństwa i jednocześnie niespełnionym marzeniem.
Fryderyk Chopin to chyba jedna z najbardziej znanych postaci polskiej kultury oraz sztuki, jeden z najbardziej wziętych kompozytorów oraz pianistów wieku dziewiętnastego w skali światowej. Fryderyk urodził się w roku 1810 w żelazowej woli, umiera w wieku zaledwie trzydziestu dziewięciu lat w Paryżu. Jest on znany jako jeden z najważniejszych przedstawicieli muzyki romantycznej, bardzo często nazywany poetą fortepianu. Źródłem jego twórczości byłą przede wszystkim rozwinięta na bardzo wysokim poziomie wrażliwość artystyczna oraz umiejętność czerpania wzorców z polskiego folkloru i utworów ludowych. Chopin już w pierwszych latach swojego życia wykazywał bardzo duże zdolności i zainteresowania muzyczne, co objawiało się bardzo dobrym wyczuciem rytmu oraz słuchem. W wieku zaledwie siedmiu lat tworzył on już własne, proste kompozycje, a oprócz tego opanowywał technikę gry na instrumentach (pierwsze nauki zaczął pobierać już na przełomie czwartego, a piątego roku swojego życia – na samym początku udzielała mu ich jego matka). Kiedy miał sześć lat pracował już z profesjonalnym nauczycielem, który rozwijał w młodym chłopcu talent oraz pasję. Pierwsze swe sukcesy Chopin zaczął odnosić kiedy posiadał zaledwie osiem lat, ofiarował między innymi carowej rosyjskiej dwa polskie tańce. Kilka lat później otrzymał nawet propozycję przyjęcia posady nadwornego kompozytora na dworze carskim we Francji z propozycji tejże jednak rezygnuje.
Tadeusz Kościuszko to jedna z słynniejszych postaci w polskiej historii. Urodził się w roku 1746 w Mereczowszczyźnie, umiera natomiast w roku 1818 w Solurze. Był on polskim generałem, w późniejszym okresie także amerykańskim – brał udział w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych, wzniecił powstanie Rzeczpospolitej wymierzone przeciwko Rosji, sprawował także funkcję Naczelnika Sił Zbrojnych w kraju. Kościuszko w przeciągu swojego życia przebywał w różnych miejscach, między innymi we Francji, Dreźnie, Ameryce, oczywiście także w rodzinnej Polsce, która znajdowała się pod zaborami. W roku 1796 opuszcza on jednak Polskę na stałe, kiedy zakończył się trzeci rozbiór polski i wiadome było, że wszelakie szanse na odzyskanie suwerenności właśnie zostały utracone. Pomimo wcześniejszych założeń angażował się cały czas w sprawę polską, jednak już na obczyźnie.
Józef Piłsudski jest chyba jedną z bardziej popularnych postaci związanych z polską historią, jednocześnie bardzo skrajną oraz kontrowersyjną. Urodził się w okolicach Wilna w roku 1867, umiera natomiast w 1935 w Warszawie. Oprócz tego że był jednym z ważniejszych polskich działaczy niepodległościowych, to dodatkowo był także politykiem, dowódcą wojskowym, sprawował także rolę naczelnika państwa i wodza armii polskiej. Dwukrotnie piastował stanowisko polskiego premiera, stworzył także rządy sanacyjne w drugiej rzeczpospolitej, które wprowadzone zostały w roku 1926 po dokonanym zamachu stanu. Piłsudski znany jest nie tylko jako doskonały żołnierz, strateg i taktyk, ale także jako postać bardzo charyzmatyczna, która potrafiła pociągnąć za sobą tłumy. W Polsce dwudziestolecia międzywojennego był swojego rodzaju żywą legendą, która cieszyła się w narodzie bardzo dużym poparciem. Oprócz tego był jednak także bardzo wyrazistą i specyficzną osobą, która nie ukrywała swoich poglądów i wyrażała je w sposób bardzo dobitny, nie szczędząc sobie wulgaryzmów. Kontrowersje budzi także sprawa wyznania marszałka polskich wojsk – religia była przez niego traktowana bowiem bardzo przedmiotowo i instrumentalnie o czym może świadczyć fakt zmiany wyznania w celu możliwość wzięcia ślubu ze swoją pierwszą żoną. Po latach powraca on jednak do kościoła katolickiego tak aby móc ożenić się z kolejną kobietą. Oprócz tego do dzisiaj niewyjaśniona pozostaje sprawa stworzenia przez Piłsudskiego obozów koncentracyjnych, w których zamykani mieli być jego przeciwnicy polityczni.
Wałęsa to niezaprzeczalnie jedna z ikon polskiego narodu, postać, która najczęściej kojarzy się obcokrajowcom właśnie z naszym krajem. Co ważniejsze jest on żywą, wciąż żyjąca legendą, której przypisywane jest obalenie komunizmu w Polsce oraz wpływ na zmiany, które miały miejsce później w całym wschodnim bloku ówczesnych państw komunistycznych. Ze względu na swoje zasługi otrzymuje on tytuł człowieka roku, a kilka lat później zostaje laureatem pokojowej nagrody Nobla, co jest największym wyróżnieniem jakie mogło go spotkać. Osobiście nie zajmuje się już polityką, cały czas bierze jednak aktywny udział w życiu politycznym.
Karol Wojtyła, znany przez znaczną większość ludzi na świecie jako Jan Paweł II to kolejna z ikon polskiego narodu. Urodzony w roku 1920 w Wadowicach oraz zmarły w 2005 roku w Watykanie uznany był już w czasie swojego życia za największego z papieży w całej historii kościoła. W swoich działaniach dążył przede wszystkim do szerzenia pokoju na świecie oraz zacierania barier i niezgody pomiędzy różnymi religiami. Oprócz tego, że piastował urząd biskupa Rzymu był także poetą, politologiem, dramaturgiem, a we wcześniejszym życiu także pedagogiem i aktorem. Zajmował się filozofią historii i mistyką, osobiście był przedstawicielem personalizmu chrześcijańskiego. To co osiągnął w swoim życiu zawdzięczać może przede wszystkim ogromnemu talentowi, zdolnościom oraz wierze we własne siły i z całą pewnością także powierzeniu się Bogu oraz jego woli. W czasie sprawowania władzy w Watykanie dał się poznać jako bardzo otwarty i wesoły człowiek, który cenił sobie kontakt z innymi ludźmi, oprócz tego był bardzo otwarty jeśli chodziło o dyskusje związane z wiarą.
Krzysztof Penderecki to współczesny polskim kompozytor, zarazem dyrygent oraz pedagogiem muzyczny, który jest przedstawicielem polskiej szkoły muzycznej z lat sześćdziesiątych. Rozgłos na skalę międzynarodową przyniosły mu przede wszystkim utwory charakteryzujące się naprawdę bogata kolorystyką dźwięków, w których często sięgał do niekonwencjonalnych technik artykulacyjnych. Oprócz tego starał się w realizować założenia i postulaty ówczesnego ruchu awangardowego w muzyce co udawało mu się w sposób niebanalny.