Henryk Sienkiewicz, a dokładniej Henryk Adam Aleksander Pius Sienkiewicz to jeden z słynniejszych polskich pisarzy oaz literatów, który wywodził się z rodziny szlacheckiej, pieczętował się herbem Olszyk. Urodził się w roku 1846 w Woli Okrzejskiej, umiera już natomiast poza terenami naszego kraju w drugim dziesięcioleciu ubiegłego wieku w Szwajcarii, a dokładniej mówiąc w Vavey. Znany jest przede wszystkim z powodu swoich powieści, oprócz nich jednak zajmował się także publicystyką oraz pisaniem krótszych form w postaci nowel. W roku 1905 całokształt jego twórczości został doceniony i właśnie za niego otrzymał literacką nagrodę nobla. Z tego powodu i jednocześnie wielu, wielu innych uznać można go bez problemu za jednego z najpopularniejszych polskich i jednocześnie europejskich pisarzy, którzy tworzyli na przełomie wieku dziewiętnastego oraz dwudziestego. Lista jego dzieł jest bardzo obszerna, znany jest nawet najmłodszej części pokolenia, przede wszystkim dlatego, że duża część jego książek do lektury szkolne występujące przez cały przekrój edukacji.
Henryk Sienkiewicz na świat przychodzi w małej miejscowości, a mianowicie we Woli Okrzejskiej jako potomek zubożałej szlacheckiej rodziny, która pieczętowała się herbem Olszyk. Jego rodzice odziedziczyli Wolę Okrzejską po babci pisarza. Został on ochrzczony w sąsiedniej miejscowości, w kościele, który ufundowany został także przez przedstawicieli rodziny Sienkiewiczów. Rodzina z czasem przeniosła się do innego mniejsza zamieszkania, zmieniając je wielokrotnie, ostatecznie jednak w roku 1861 osiadają w warszawie. Nauka Sienkiewicza w gimnazjum rozpoczyna się jednak wcześniej bo worku 1858. Nie uzyskiwał on wysokich not, widoczny był jednak jego pociąg do przedmiotów humanistycznych. Wskutek pogarszającej się sytuacji materialnej rodziców nie mógł liczyć na ich pomoc i musiał podjąć się posady guwernera u jednej z rodzin w Płońsku. W czasie tym kończył ostatnie z klas gimnazjum zaocznie. W roku 1866 udało mu się uzyskać świadectwo dojrzałości – zgodnie z wolą swoich rodziców zdał na wydział lekarski głównej szkoły warszawskiej, jednak bardzo szybko rezygnuje z medycyny i podejmuje studia prawnicze. W ostateczności jednak przenosi się na wydział filologiczno-historyczny i tutaj pozostaje już do końca. Udaje mu się zdobyć w czasie swoich studiów dogłębną i ugruntowaną wiedzę związaną ze znajomością literatury oraz języka staropolskie. Od tego momentu zaczynają się jego pierwsze przygody z pisaniem, cały czas są one jednak nieśmiałe, dopiero powoli będą stawały się pewniejsze.
Po zakończonych studiach Sienkiewicz rozpoczyna swoją podróż po europie raz jednocześnie po świecie, w czasie tym tworząc swoje dzieła, które zaczynają zyskiwać zwiększającą się popularność. Okres bardzo wytężonej pracy przypada jednak na czas lat osiemdziesiątych oraz dziewięćdziesiątych w wieku dziewiętnastym, kiedy autor wydaje kilka obszernych powieści i szereg pomniejszych tekstów. Wkrótce pisarz rozpoczyna także pracę nad kolejną z części trylogii, a mianowicie Potopem. Opowieść ta, podobnie jak wiele wcześniejszych drukowana była w kolejnych odcinkach przez okres prawie dwóch lat. W życiu pisarza okres tym był jednak trudny, umiera bowiem jego matka. Bardzo szybko jednak podbija serca czytelników swoimi powieściami i utwierdza swoją dobrą i mocną pozycję. Po śmierci bliskiej mu matki udaje się w podróż do Konstantynopola, z której pisze liczne korespondencje. Po powrocie wydana zostaje trzecia część trylogii, a mianowicie Pan Wołodyjowski, książka ta podobnie jak wcześniejsze ukazuje się właśnie we słowie. Po wydaniu całej trylogii sytuacja finansowa Sienkiewicza bardzo się poprawiła, przede wszystkim z powodu sukcesu jego powieści, a oprócz tego otrzymał od nieznanego wielbiciela sumę piętnastu tysięcy rubli. Dużą część tych pieniędzy przeznaczył natomiast na fundusz artystów zagrożonych gruźlicą.
Sienkiewicz przez całe swoje życie pisywał szereg tekstów, najbardziej charakterystyczne są jednak nowele oraz powieści. Jeśli chodzi o te krótsze formy powstało ich kilkadziesiąt wydanych, zostało jednak kilkanaście w tym także kilka nowel, które wydane zostały w czasie jego pobytu w Ameryce, dlatego też nowele te noszą nazwę amerykańskich. Jeśli chodzi o powieści to przytłaczająca większość z nich jest wszystkim bardzo dobrze znana, te najpopularniejsze to przede wszystkim cała Trylogia, Quo vadis, Krzyżacy, w Pustyni i w puszczy i tak dalej.
Jednym z najważniejszych dzieł Sienkiewicza, które uważane jest za główny z klasyków polskiej literatury będzie trylogia, która napisana została jak podaje strona wstępu „ku pokrzepieniu serc”. Na całą trylogię składały będą się kolejne utwory wydane w latach osiemdziesiątych wieku dziewiętnastego, w kolejności jest to ogniem i mieczem, potop oraz pan Wołodyjowski, gdzie wszystkie pojawiały się z dwuroczną przerwą od daty wydania. Ogniem i mieczem jako pierwsza opowiadała będzie przede wszystkim o czasie powstania chmielnickiego na Ukrainie, co miało miejsce w połowie wieku siedemnastego. Powieść pierwotnie wydawana była w odcinkach w warszawskich dziennikach. Pierwsze wydanie książkowe pojawiło się w warszawie dopiero po zaprzestaniu wydawania książki w odcinkach, czyli po roku 1884. W całej powieści bardzo widoczny będzie przeplatający się wątek wal pomiędzy polakami oraz kozakami, w co bardzo sprytnie wpleciona została historia miłosna. W książce tej poznajemy szereg bardzo charakterystycznych bohaterów, którzy mają na celu obnażenie przyzwyczajeń oraz charakterystycznych cech polaków.
Potop to druga część sienkiewiczowskiej trylogii, która wydana została w roku 1886. Głównym bohaterem jest tutaj młody chorąży Andrzej Kmicic, który ma poślubić zgodnie z testamentem swojego przodka Aleksandrę Billewiczównę i od tego właśnie momentu rozpoczyna się cała powieść. Jej akcja rozciągnięta została na okres dwóch lat i toczyć będzie się na początku drugiej połowy wieku siedemnastego. Podobnie jak wcześniejsza część trylogii także ta na początku wydawana była w odcinkach w warszawskim „Czasie” po emisji ostatniego odcinka dopiero wydana została wersja książkowa.
Pan Wołodyjowski to ostatnia, trzecia część, trylogii Henryka Sienkiewicza, która wydana została w roku 1888. Wcześniej jednak emitowana była przez okres ponad roku w odcinkach w warszawskiej gazecie Słowo oraz w dzienniku Czas. Oprócz tego publikowano ją także w gazetach krakowskich, czy też poznańskich. Część rękopisu dzieła została zachowana do dzisiaj i znajduje się w jednym z wrocławskich muzeów. Jeśli chodzi o fabułę to skupia się ona wokół wydarzeń historycznych mających miejsce na przełomie lat sześćdziesiątych oraz siedemdziesiątych wieku siedemnastego kiedy to przypada okres wojny z Turcją (fabuła rozciągała będzie się na kolejne pięć lat). Ukazane zostały tutaj przez Sienkiewicza liczne wydarzenia historyczne, do tych najważniejszych zaliczyć możemy obronę Kamieńca Podolskiego, elekcję Wiśniowieckiego na króla, a także bitwę pod Chocimiem i tak dalej.