Fidel Castro urodził się w roku 1925, natomiast od roku 1959, do praktycznie ostatnich lat sprawował jednocześnie funkcję prezydenta oraz premiera republiki Kuby i funkcje pierwszego sekretarza Komunistycznej Partii Kuby. Przejął on władzę w kraju jako przywódca kubańskiej rewolucji, która wymierzona była przeciwko wcześniejszemu dyktatorowi. Jego władza jednak także w żaden sposób nie podlegała ograniczeniom z tego też powodu sam określany był mianem dyktatora. Określenie to jednak dobrze do niego pasuje, za czasów jego rządów życie straciło tysiące ludzi, dokładna ich liczba nie jest jednak dokładnie znana. Według archiwów kubańskich mogło to być od dziesięciu do stu kilkudziesięciu tysięcy ofiar – ustalenie jest trudne przede wszystkim dlatego, że bardzo duża grupa osób znikała w nigdy nie wyjaśnionych okolicznościach. Fidel Castro mimo swojej tyranii posiadał licznych zwolenników, którzy przede wszystkim zwracali uwagę na bardzo duże poparcie społeczne, którym się cieszył na początku swojej władzy, twierdząc jednocześnie, że represje wcale nie były ostre. Rzeczywiście, porównywanie go do Stalina, czy też Hitlera byłoby zbyt dużym uogólnieniem, jednak powodował, że swoboda obywatelska Kubańczyków była bardzo mocno ograniczona. Sam Castro do końca swej władzy za trudności gospodarcze obwiniał USA oraz sankcje nakładane przez amerykanów na Kubę i brak pomocy ze strony państw dawnego bloku wschodniego.
Castro urodził się w rodzinie zamożnej, jego ojciec posiadał plantację trzciny cukrowej. Jako dziecko pracował już przy uprawie trzciny, w wieku sześciu lat jednak udaje mu się przekonać rodziców, aby posłali go do szkoły. Na samym początku uczęszcza do szkołach jezuickich, w roku 1942 rozpoczyna naukę w swojego rodzaju uniwersytecie, szkoła wyższa ta należała także do jezuitów. Dwa lata później udaje mu się zdobyć tytuł najlepszego sportowca w całej szkole, jedną z gier, którą najbardziej sobie upodobał był baseball. Według popularnej na Kubie opowieści dyktator miał przebywać na testach w jednych z najlepszych drużyn amerykańskich, jednak w końcu nie zdecydowała się ona na jego przyjęcie. W roku 1945 rozpoczyna pełnowymiarowe studia na wydziale Prawa uniwersytetu, który mieścił się w Hawanie. Po ich zakończeniu otwiera wraz z dwoma przyjaciółmi kancelarię prawną. Osobiście jest doktorem prawa cywilnego oraz licencjatem prawa dyplomatycznego, poświęcając się przede wszystkim obronie ludzi biednych. W roku 1952 podejmuje próbę startu w wyborach parlamentarnych, jednak demokratyczny rząd został obalony przez Batistę, a wybory zostały odwołane. Castro oskarżył wówczas przed sądem Batistę o złamanie konstytucji.
Fidel Castro zorientował się, że drogą prawną nie uda mu się pokonać Batisty, zaczął więc organizować własne oddziały ludzi i atakował mniejsze koszary wojskowe. Przez kilka następnych miesięcy znowu próbował stosować środków pokojowych, nie przynosiło to jednak rezultatu i w pełni poświęcił się tworzeniu oddziału partyzantów. Stopniowo jego siły zaczynały rosnąć, aż w końcu udało mu się zgromadzić prawie tysiąc ludzi, gdzie jego grupa zaczęła odnosić kolejne zwycięstwa. Z Kuby uciekali stopniowo rezydenci amerykańskiej przestępczości zorganizowanej (w czasie tym wyspa była bardzo popularnym miejscem spotykania się przedstawicieli ugrupowań mafijnych). Na ucieczkę z kraju decyduje się w końcu sam Batista, co ma miejsce w roku 1959, dokładnie pierwszego stycznia. Od tego momentu zwycięstwo Castro zostało przypieczętowane.
Pierwszy kraj na świecie, który uznał całkowicie nowy rząd Kubański to stany Zjednoczone, miało to miejsce sześć dni po obaleniu Batisty. Castro, który od razu został premierem w tym samym miesiącu mógł liczyć również na poparcie wśród przedstawicieli kościoła katolickiego. Stosunki pomiędzy Ameryką a Castro zaczęły się jednak szybko psuć, gdyż rząd kubański rozpoczął akcje nacjonalizacyjne amerykańskich własności za odszkodowaniem, które było zbyt małe. Celem takowych działań była poprawa tragicznych warunków życia ludności miejscowej. Z całą pewnością Castro był tyranem co wiele razy pokazywał, jednak posiadał obsesję na punkcie poprawiania społecznych oraz ekonomicznych i oświatowych aspektów życia na Kubie oraz jego warunków. W roku 1960 Kuba nawiązuje stosunki z ZSRR. Gdy rząd w Hawanie podpisuje umowę o kupnie rosyjskiej ropy, nawiązuje jednocześnie stosunki z innymi państwami komunistycznymi, w tym też momencie USA całkowicie zrywa stosunki dyplomatyczne z Kubańczykami. W roku 1961 na tereny Kuby amerykańscy żołnierzy zrzucają grupę kubańskich uchodźców. Liczyli oni bowiem na to, że przyłączy się do nich miejscowa ludność i wspólnie obalą rządy Castro. Inwazja dowodzona przez CIA jednak nie powiodła się i cały plan operacji już na samym początku okazał się błędny i skazany na niepowodzenie. Narastająca opozycja wobec dyktatury Castro była tłumiona brutalnie w zarodku, a postępująca militaryzacja kraju wykluczała możliwość osłabienia dyktatora poprzez akcje partyzanckie.
Poglądy Fidela Castro przechodziły naprawdę widoczną ewolucję, na samym początku posiadał on bowiem poglądu o charakterze nacjonalistycznym oraz demokratycznym, w końcu jednak przekształciły się w całkowicie komunistyczne. Po zakończeniu rewolucji, Castro dążył do utworzenia systemu gospodarki centralnie planowanej. W tym też celu znacjonalizował dużą część prywatnych dóbr oraz zakładów, które znalazły się później w rękach państwa. Duży wpływ na zmianę jego działań politycznych mogły mieć także sojusze z ZSRR i państwami komunistycznymi gdzie Castro szukał głównie wsparcia w momencie kryzysu dyplomatycznego z USA. Po rozpadzie bloku wschodniego wszyscy sojusznicy jednak odwracają się od Kuby i Castro tak naprawdę pozostał sam na polu działania.
Rząd Kuby znany był z tego, że popierał ruchy partyzanckie na terenach ameryki środkowej, dostarczając odpowiednich funduszy, broni oraz innych potrzebnych środków. Oprócz tego Kuba wspierała liczne ruchy narodowo-wyzwoleńcze w krajach czarnego lądu, głównie w Kongo, Angoli, oraz Gwinei. Wsparcie to było po części jednym z elementów przeniesienia się konfliktu z amerykanami na kontynent afrykański. Oprócz tego ważny jest fakt, że gospodarka Kuby bardzo silnie powiązana była z gospodarką ZSRR. Po upadku bloku wschodniego na starym kontynencie Kuba znalazła się w fatalnej sytuacji, w tym celu zmieniona została konstytucja mająca na celu ograniczenie gospodarki centralnej planowanej. W czasie tym ogromne pieniądze inwestowane były w rozwój sektora turystycznego na Kubie co do dzisiaj skutkuje. Z drugiej jednak strony wyspa cały czas blokowana jest przez USA i posiada problemy z prowadzeniem wymiany handlowej, najbardziej we znaki dawać będzie się brak paliw oraz ropy.
Obecnie Fidel Castro swojej władzy już nie sprawuje, co spowodowane jest złym stanem zdrowia. Ustąpił dobrowolnie ze stanowiska dwudziestego czwartego lutego roku 2008, czyli osiem lat temu. W państwie nie zmieniło się jednak dużo, władzę przejmuje bowiem po nim jego młodszy brat Raul Castro. Fidel natomiast cały czas utożsamiany jest przez część społeczeństwa jako prawdziwy bohater, który poprzez swoją rewolucję obalił wcześniejszego dyktatora, który mimo wszystko był o wiele bardziej okrutnym niż Castro.